“Hoi, mag ik je wat vragen? Ik ken je ergens van, ik weet alleen niet meer waarvan. Ik dacht, ik vraag het toch even.”
“Kom je uit het theater?”
“Nou ja, wel eens wat gedaan. Meer uit de muziek.”
“Misschien van een feestje. Kijk je wel eens Flikken Maastricht?”
“Ja, heb ik veel gekeken.”
“Ik speel de lijkschouwer in Flikken Maastricht.”
“Oh! Nou ja, wat gek. Kwam helemaal niet in me op.”
“Ja, komt omdat je dat toch in je huiskamer ziet.”
“Grappig, dat dat zo werkt. Helemaal niet aan gedacht.”